در منتهی الیه این کره خاکی، سرزمین هایی وجود دارند که مردمان آنها آداب و فرهنگ خاص خود را حفظ کرده اند؛ به این دلیل که ارتباط چندانی با بقیه دنیا ندارند. در این گوشه های زمین که از استرالیا تا خاورمیانه گسترده شده اند، راه ارتباطی بسیار محدود است و برای گذران یک شب، باید موانع زیادی را پشت سر گذاشت. شاید نام این مکان ها هرگز به گوش شما نخورده باشد ...
جزیره تریستان دا کونا، قلمرو خارجی بریتانیا
جزیره آتشفشانی تریستان دا کونا(Tristan da Cunha) در اقیانوس اطلس جنوبی قرار گرفته و 258 نفر جمعیت دارد که تنها 9 نام خانوادگی متفاوت در آن به چشم می خورد. اهالی این جزیره به زبان انگلیسی صحبت می کنند، اما گویش مخصوص خود را نیز ابداع کرده اند که کلمات آن از زبان های مناطقی چون اسکاتلند، انگلیس، سنت هلن، آفریقای جنوبی، آمریکا، هلند، ایتالیا و ایرلند مشتق شده است. آفریقای جنوبی نزدیک ترین کشور به این جزیره متعلق به بریتانیا است که گفته می شود دورافتاده ترین مجمع الجزایر مسکونی در جهان است. سفر به این جزیره دورافتاده نیز تنها از طریق کشتی هایی که از شهر کیپ تاون آفریقای جنوبی حرکت می کنند، امکانپذیر است.
شبه جزیره کِیپ یورک، استرالیا
کیپ یورک(Cape York) که شمالی ترین نقطه استرالیاست، شبه جزیره ای است که زیستگاه تعداد زیادی کروکودیل به شمار می رود. با این حال این شبه جزیره یک مکان ایده آل برای ماهیگیری یا ورزش است؛ مالکیت و اداره صنعت گردشگری آن نیز به عهده پنج جامعه محلی است. برای رسیدن به این شبه جزیره باید از شهر کارینز استرالیا، 28 ساعت را رانندگی کنید.
شهر اویمیاکن روسیه
این شهر دورافتاده روسیه که به عنوان سردترین نقطه مسکونی جهان شناخته شده، 500 نفر جمعیت دارد که 21 ساعت از روز را در تاریکی و دمای زیر 58 درجه سانتیگراد می گذرانند. از آنجایی که کشت هر نوع محصول در این شهر غیرممکن است، ساکنان زندگی خود را با گوشت گوزن، ماهی یخ زده و خون منجمد اسب به همراه رشته فرنگی می گذرانند. از آنجایی که آب در سرمای وحشتناک این شهر یخ می زند، لوله کشی بیشتر خانه ها هم درونی است.
سفر به این شهر می تواند چند روز طول بکشد؛ به این صورت که از مسکو به نزدیک ترین مقصد که یاکوتسک یا ماگادان است، پرواز کنید. جاده هایی که از این شهرها به اویمیاکن می رسند، جاده استخوان ها نامیده می شوند، پس تنها دل به آنها نزنید.
جزیره ایستر، شیلی
اگرچه 900 مجسمه سنگی شگفت انگیز جزیره ایستر بیشتر از 3 هزار و 300 ساکن این جزیره نیستند، اما اقتصاد این کشور تا حد زیادی مبتنی بر گردشگری است. مردم از سراسر جهان عازم شیلی شده و 2300 مایل راه می پیمایند تا به دیدن این مجسمه های فوق العاده بروند. نحوه و دلیل ساخت مجسمه های این مکان که در فرهست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده، هنوز مشخص نیست. تنها ایرلاینی هم که به این جزیره پر از شگفتی پرواز می کند، شرکت هوایی لان(LAN) است.
جزیره پیت کرن، قلمرو خارجی بریتانیا
جزیره پیت کرن(Pitcairn) که متعلق به بریتانیا می باشد، در فاصله 3 هزار 300 مایلی نیوزیلند واقع شده است. پیت کرن به راستی یک جزیره دورافتاده است، چرا که تاکنون هیچ هواپیما یا هلی کوپتری در آن فرود نیامده است. به همین دلیل برای رسیدن به آنجا باید 32 ساعت را در یک قایق تفریحی بنشینید. اگرچه در مورد ساکنان نخستین این جزیره اطلاع زیادی در دست نیست، اما اسناد تاریخی نشان می دهند که وقتی شورشیان اروپایی یک کشتی به نام بونتی (Bounty) در سال 1790 به پیت کرن رسیدند، بقایای یک تمدن پولینزی شامل خدایان سنگی، مقبره ها و کوره های زمینی را در آن کشف کردند.
در سال 2004، شش نفر از اهالی این جزیره به تجاوز جنسی متهم شدند و این موضوع تأثیر ویرانگری بر روی جمعیت اندک جزیره بر جای گذاشت. به نحوی که پیت کرن امروزه به خاطر این موضوع افراد اندکی را برای سکونت به خود جذب می کند.
شهر بارو، آلاسکا
آنچه باید در مورد بارو(Barrow) بدانید این است که هیچ جاده ای به این شهر منتهی نمی شود و دسترسی به آن تنها از طریق هواپیما ممکن است. یعنی باید از آنکوریج(Anchorage) که بزرگ ترین شهر آلاسکا است، در مدت زمان یک ساعت و نیم به بارو پرواز کنید. این شهر که در بلندترین نقطه آلاسکا واقع شده، 65 روز زمستانی دارد که نور را به خود نمی بینند. دورافتاده بودن بارو باعث شده تا هزینه زندگی در این شهر بسیار بالا باشد. برای مثال یک شیشه کره بادام زمینی در این جزیره 10 دلار هزینه برای شما خواهد داشت. نکته جالب دیگر این است که تعداد گوزن های این شهر بیشتر از تعداد ساکنان آن است!
واحه سیوا، مصر
از آنجایی که واحه سیوا(Siwa) در میانه بیابان غربی مصر دورافتاده است، زبان سیوی و فرهنگ آمازیغ (Amazigh) مردمان آن هنوز هم حفظ شده است. هرچند که سیوا توقفگاه مرسومی برای گردشگران نیست و از قاهره با اتوبوس تا این منطقه، 5 ساعت راه است؛ اما گردشگران ماجراجو و عاشق بیابان گردی می توانند از چشیدن طعم زیتون ها و خرماهای محلی سیوا، شنا در چشمه های آب گرم کلئوپاترا و اقامت در اقامتگاه ها بومگردی ساخته شده از گِل و نمک نهایت لذت را ببرند.
چانگ تانگ، تبت
ارتفاع چانگ تانگ که به عنوان بام دنیا شناخته شده، از 4 هزار تا 9 هزار پا متغیر است. 900 مایل از زمین هایی که در سرتاسر شبه جزیره تبت گسترده شده اند، سکونتگاه مردم محلی است که به نام چانگ پا شناخته می شوند. حیوانات وحشی چون یوزپلنگ و گاومیش های برفی در اقلیم خشک و سرد این منطقه زیست می کنند. اما برای ورود به این منطقه شما نیاز به اجازه دارید که چندین هزار دلار برای شما هزینه خواهد داشت. اگر حاضر به تقبل این هزینه هستید می توانید از طریق فرودگاه لِه (Leh)، ایستگاه راه آهن اودهامپور (Udhampur) یا شهر مانالی(Manali) یا سری نگر(Srinagar) به این منطقه برسید.
دهکده سوپای، آریزونا
دهکده سوپای(Supai) به قدری دورافتاده است که برای رساندن نامه به آن باید از قاطر استفاده کرد! این دهکده که در بخش شمال غربی گرند کانیون(ژرف دره) واقع شده، تنها از طریق هلی کوپتر، اسب یا یک پیاده روی 8 مایلی قابل دسترسی است. سوپای در حقیقت مرکز قبیله ای قبیله هاواسوپای(Havasupai) است که به معنای مردم آب های زمردین است و به چهار آبشار رودخانه هاواسو گریک(Havasu Greek) اشاره دارد که محبوبیت زیادی در میان توریست ها دارند.
شهر تورشاوان، جزایر فارو
تورشاوان(Torshavan) اگرچه کوچک ترین پایتخت جهان است، اما اعتبار زیادی دارد. در حقیقت این شهر به نام ثور(thor) خدای طوفان و صاعقه در اساطیر، نامگذاری شده است. مردم این شهر که در میانه نروژ و ایسلند قرار گرفته است، به میهمان نوازی شهره هستند و شهر خود را اینگونه توصیف می کنند: اینجا جایی است که مردم آن هنوز برای یکدیگر وقت دارند! گفتنی است که شرکت های هوایی اسکاندیناوی و آتلانتیک ایرویز پروازهای مستقیمی از چند کشور مانند دانمارک، ایسلند،اسکاتلند و نروژ به این شهر دارند.
منبع: thisinsider.com
از این مطلب خوشت اومد ؟ با کلیک روی اینجا باز هم از این مطالب بخون !
منتظر نظرات سازنده شما هستیم !
ممنون از نگاه های قشنگتون !
اگه خوشتون اومده ما رو در هر کدام از شبکه های اجتماعی که مایلید دنبال کنید :
